Joni Smits is opgegroeid in een Toyota, maar heeft van jongs af aan een zwak voor ‘Amerikaans’ in het algemeen, en MoPar uit begin jaren ’60 in het bijzonder. Ze vindt dat deze auto’s ondergewaardeerd zijn en dat het hoog tijd is om ze op een voetstuk te plaatsen. We maken kennis met haar Plymouth Barracuda uit 1965, met zijn kenmerkend gebogen achterruit, een fraai exemplaar uit deze generatie van de MoPar-familie.
Tekst & Foto’s: Joni Smits
Joni praat met veel enthousiasme over haar Plymouth: “Mijn liefde voor MoPars uit de genoemde periode heeft al eerder geleid tot de aanschaf van een Dodge Dart Convertible uit 1964 en ik heb ook een Plymouth Valiant 200 stationwagen, onze boodschappenauto. Met de Barracuda maak je de blits en hij veroorzaakt veel duimpjes omhoog onderweg. Liefkozend heb ik het altijd over mijn ruimteschip, omdat de wagen stamt uit de tijd dat Amerika actief begon met het ruimtevaartprogramma. Veel details in de auto, zoals raketlampjes, de mooie gestroomlijnde vormen en natuurlijk die enorme achterruit (de grootste ooit gemaakt voor een productieauto) verwijzen daarnaar.
Mijn liefde voor Amerikaanse klassiekers begon toen ik 19 was en een relatie kreeg met mijn huidige vriend. Hij had een big block Plymouth Satellite Custom uit 1971. Voor die tijd was ik gecharmeerd van oude Franse auto’s zoals de Citroën DS, de ID en de Traction Avant. Zelf ben ik opgegroeid in een Toyota en mijn dagelijkse auto is nog altijd een grijze Corolla uit 2005. Hoewel ik niet van grijze auto’s hou heb ik er nu twee in bezit, met een leeftijdsverschil van precies 40 jaar.
‘ Het was voor mij, naast een drukke baan, een leuk project; onderdelen zoeken en de auto weer goed krijgen ‘
Het vrolijke gepruttel van de 225 cubic inch ‘slant six’ 3,7-liter zes in lijn is voor mij een reden geweest om deze auto te kopen. Hij is betrouwbaar en goed voor de portemonnee, want op lange afstanden haalt hij makkelijk 1 op 10. Het schuin geplaatste motorblok is een ingenieus ontwerp van Chrysler om het profiel van de auto’s laag te houden. Het model is uit het tweede jaar dat Plymouth de Barracuda leverde met een ontwerp op basis van de Plymouth Valiant. Met de transmissie op de vloer en de sportieve look doet hij mij denken aan een Mustang uit die tijd. Dat waren concurrenten van elkaar en uiteindelijk heeft de Mustang, met de open wielkasten achter, de strijd gewonnen maar juist dat maakt de Barracuda van deze generatie uniek. De Mustang is een gewild icoon geworden, maar mijn buitenbeentje zie je bijna nooit.
Het aanschaffen was een buitenkansje. Toen ik eind 2022 de vloer platliep bij de vorige eigenaar heb ik uiteindelijk een goed bod uitgebracht en de auto kunnen overnemen. Hij stond toen nog op Amerikaanse titel en bij aflevering bleek dat ik veel dingen over het hoofd had gezien. De hele bodem was doorgeroest en ik moest op zoek naar een nieuwe motor. Het was voor mij, naast een drukke baan, een leuk project; onderdelen zoeken en de auto weer goed krijgen. Gelukkig was alles goed verkrijgbaar en heb ik de vervangende motor zelfs in Nederland kunnen vinden. Al met al heeft het vier maanden geduurd om hem rijdend en gekeurd te krijgen, maar de volgende keer zal ik het zeker anders aanpakken, want het heeft me meer gekost dan dat ik begroot had. Dat vergeet ik echter snel na het instappen, starten en wegrijden.
‘ De patina en de geleefde jaren zitten er zichtbaar in ‘
Vanaf juni 2023 staat de Barracuda op Nederlands kenteken en natuurlijk zijn er dingen die aangepakt moeten worden zoals de hemel, de opvulling van de bekleding en er moet een nieuwe kabel naar de snelheidsmeter gemonteerd worden. In de tussentijd geeft de navigatie op mijn telefoon de snelheid aan, maar de neiging om te hard te rijden is groot.
Vaak vragen mensen mij wanneer ik de Plymouth laat overspuiten, maar dat gaat niet gebeuren. Deze look is origineel en dat krijg je nooit meer terug met een nieuwe laklaag. De patina en de geleefde jaren zitten er zichtbaar in en ik vind juist het contrast met perfecte showauto’s leuk. Deze auto is bijna 60 jaar en dan mag je er ook zo uitzien. Wat ik vooral leuk vind is dat alles wat op en aan zit origineel en compleet is en ook nog werkt. Het enige moderne snufje dat ik heb laten inbouwen is dat ik via de originele radio muziek vanaf mijn telefoon via Bluetooth kan laten afspelen. Met de surfmuziek van Dick Dale en The Beach Boys waan ik me dan helemaal terug in de jaren zestig van de vorige eeuw. De subwoofer achterin is voor heel andere muziekgenres.
Altijd als ik de Barracuda op een mooie dag uit zijn stalling naar buiten rijd krijg ik een grote grijns op mijn gezicht. Met deze aandrijving en de strakke wegligging, kenmerkend voor MoPar, rijdt hij als een moderne auto. Het is niet mijn absolute droomauto, maar ik rijd er met heel veel plezier en liefde in. Zo lang als het kan zal ik een MoPar rijden, want zoals het cliché klinkt: ‘MoPar or NoCar’.”
MoPar is de troetelnaam voor Amerikaanse muscle cars van het hoofdmerk Chrysler uit de jaren zestig en zeventig. Hieronder vallen de merken Chrysler, Dodge en Plymouth. De naam komt van de onderdelendivisie van Chrysler met dezelfde naam, een samentrekking is van Motor Parts.