Zeer aantrekkelijk, licht en semi-sportief, gemaakt door eersteklas vaklieden, zo stond in 1932 in de brochure. Daarvan is geen woord te veel gezegd. Dick en Jacqueline Bronkhorst vertellen het verhaal van hun zeldzame MG Stiles Special Sports Threesome.
TEKST Ton Roks FOTOGRAFIE Lilla Leopold
Ooit de Bronkies ontmoet? Als je verleden jaar op het concours d’elegance bij Paleis Soestdijk was, heb je hen vermoedelijk gezien, dat bloemrijke, period geklede stel dat over een prachtig gerestaureerde, hemelsblauwe MG F Stiles waakte. Natuurlijk zijn ze daar in de prijzen gevallen. De MG won de klasse British Open of the 30’s. Daar was overigens niet buitengewoon veel competitie in, maar als die klasse drukker en zwaarder bezet was geweest, was de MG vast en zeker ook met een trofee gekroond – ik kan het weten, want ik was een van de juryleden. De auto heeft bovendien ook de publieksprijs van de KNAC gewonnen, en daar is het echtpaar zo mogelijk nog blijer mee.
Dick en Jacqueline Bronkhorst zijn geen onbekenden in de wereld der MG’s, hun hele wereld draait om het Britse merk, zodanig zelfs dat ze achtkantige trouwringen dragen. Als je hun boerderij in de Bommelerwaard bezoekt, tref je achter bijna elke deur een of meer MG’s aan, van een PB en Magnette tot en met een F Trophy. Het troetelkind van de Bronkies, zoals ze in MG Kringen heten, is echter de lichtblauwe MG van 1932 die op deze pagina’s prijkt, The Stiles Special Sports Threesome.
De auto behoort tot de groep Triple-M MG’s, de verzamelnaam voor de auto’s die MG tussen 1929 en 1936 bouwde en die allemaal een naam hadden die met de letter M begon. Je had de Midget, onderverdeeld in maar liefst zeven types, allemaal met een viercilinder motor en een smal en kort chassis. Daarna kwam de Magna, verkrijgbaar in twee types (F en L), beide met een zescilinder-in-lijn en met eveneens een smal, maar langer chassis. En dat had je de Magnette nog, in twee smaken, beide met een zespitter en een breder en langer chassis.
‘Je moet bidden dat het niet gaat regenen, want de kap beschermt alleen de bestuurder en zijn buurvrouw’
In de fabriek van MG in Abingdon zijn in totaal 1250 MG Magna’s van het type F vervaardigd, waarvan er 188 als rollend chassis zijn verkocht om door koetswerkbouwers naar keuze van speciale carrosserieën te worden voorzien. Van die rollende chassis’ zijn er 33 terecht gekomen bij University Motors, de dealer van MG in Londen.
Daar heeft vervolgens de man op de deur geklopt naar wie de MG op de pagina’s vernoemd is: Frederick W. Stiles, de eerste importeur van Alfa Romeo in Groot-Brittannië. Om hem te introduceren, maken we een omweg naar het eerbiedwaardige Britse tijdschrift Motorsport Magazine, verderop zal duidelijk worden waarom. In de editie van juni 1949 heeft ‘Fred’ Stiles uit de doeken gedaan hoe hij met Alfa Romeo in aanraking is gekomen en hoe hij vervolgens met MG zaken is gaan doen. “Ik was op vakantie in Frankrijk, in gezelschap van een bekende, racende automobilist, en we besloten naar de Franse Grand Prix te gaan kijken. Dat was in 1924, toen Alfa Romeo met de beroemde P2 racete, en daarmee de wereldtitel in dat seizoen won. We hebben gezien hoe Campari met gemiddeld 145 km/h de Franse Grand Prix won en besloten daarna onze vakantie te verlengen om de fabriek van Alfa Romeo in Milaan te bezoeken en de produktieauto’s te bekijken. Toen we daar aankwamen en onze bedoelingen hadden uitgelegd, werden we hartelijk welkom geheten door Signor Romeo en zijn sales manager, Signor Rimmini. We kregen een rondleiding en hebben diverse modellen mogen testen. Alfa Romeo was nog niet vertegenwoordigd in ons land en we zijn naar huis gegaan met een contract dat ons de exclusieve rechten gaf voor de verkoop van Alfa Romeo’s in het Verenigd Koninkrijk.”
Fred Stiles heeft overigens niet alleen de verkoop van Alfa Romeo’s gedaan, maar heeft ook de raceactiviteiten in Groot-Brittannië geleid. Hij heeft ook drie rollende chassis’ van de 6C 1750 van een koetswerk naar eigen ontwerp laten voorzien. Dat waren de eerste ‘Stiles’ automobielen. Op een goed moment heeft Fred echter zijn aandacht naar MG moeten verleggen. Dat had alles te maken met de politieke situatie in Italië. Stiles heeft ook dat uitgelegd in Motorsport: “Toen een fascistisch regime Italië in zijn greep nam, kwam de fabriek van Alfa Romeo onder overheidscontrole te staan en moest zich concentreren op zware voertuigen en vliegtuigen voor het leger, waardoor er maar heel weinig auto’s en chassis’ voor ons beschikbaar waren. Het werd daardoor heel moeilijk onze bedrijfsactiviteiten met slechts één merk voort te zetten.”
Fred Stiles zocht daarom nieuwe avenues waar wat te verdienen viel, en via zijn bedrijf in Londen – Stiles Ltd. Automobile Agents and Coachworks Specialists – is hij aan de slag gegaan met het bekende Engelse merk met het achthoekige logo. Hij is MG’s met speciale carrosserieën gaan bouwen, net zoals hij dat met drie Alfa Romeo’s had gedaan. In totaal heeft Stiles zo 39 MG’s verfraaid, waaronder die 33 rollende chassis’ van de Magna type F die aan University Motors waren geleverd. De ook weer door hemzelf ontworpen carrosserieën heeft hij laten bouwen door James Young Carriage & Coachwork Ltd. in Bromley. Deze MG’s heeft hij ‘12/70 F-type Magna Stiles Special Sports Threesome’ gedoopt. Een daarvan heeft zelfs het witte doek gehaald, chassis F1246 heeft gefigureerd in de Britse tv-serie ‘The Charmer’.
‘Fred Stiles heeft zijn aandacht naar MG moeten verleggen vanwege de politieke situatie in Italië’
Waar dat ‘Threesome’ op slaat, is onmiddellijk duidelijk als je om de MG van Dick en Jacqueline Bronkhorst loopt. Hoe klein hij ook is, toch is er achterin ruimte gevonden voor een dickey seat, dat stoeltje dat volgens de overlevering bedoeld is om schoonmoeders op te bergen. Het vraagt enige acrobatiek om erin te klauteren – gelukkig is er een voetsteuntje bij het linker achterspatbord, dat maakt de kans geringer dat je het kostbare plaatwerk beschadigt. De zitting bevindt zich overigens op de wagenbodem, maar je kunt er redelijk goed zitten, rapporteert Jacqueline uit persoonlijke ervaring. Je wordt daar gezelschap gehouden door een rol gereedschap en de jerrycan die standaard werd meegeleverd, vanwege de kleine tank van de Stiles. Als je op de dickey seat zit, moet je bidden dat het niet gaat regenen, want de kap beschermt alleen de bestuurder en zijn buurman/vrouw.
De Stiles is absoluut een plaatje van een auto, met zijn lange neus die suggereert – of benadrukt, zo u wilt – dat er aardig wat power onder de motorkap schuilt. Hij is laag, de hoogte is minder dan tweemaal de hoogte van een wiel, en dat is altijd een succesvol recept als een sportieve en dynamische uitstraling wordt nagestreefd. Mooier dan deze Stiles kun je een MG uit de jaren dertig niet wensen. De combi van een lichtblauwe koets met kersenrode spaakwielen – van Rudge-Whitworth – is een schot in de roos.
De afwerking is top, James Young Carriage & Coachwork Ltd. heeft zichtbaar heel erg zijn best gedaan om de MG’s van Fred Stiles boven de gemiddelde fabrieksauto’s uit te tillen. Je ziet overal verzorgde details, zoals de naam ‘Stiles’ op de verchroomde slotvangers van de portieren, en bij geen enkel onderdeel is nagelaten het door verchromen, vernikkelen, verkoperen of polijsten tot een sieraad te maken. Jacqueline iss zelfs zo ver is gegaan een speciale ‘matching’ jas voor bij de MG te kopen. Er zijn er op de hele wereld nog maar zes Stiles F-types bekend, weet ze, waarvan slechts vijf met de originele motor en die van hen is er daar een van. De zescilinder heeft een inhoud van 1270 cm3, is voorzien van een bovenliggende nokkenas en levert 37 pk – in die tijd meer dan voldoende, zeker voor een auto die die minder dan 800 kilo woog.
De zescilinders werden overigens door MG betrokken van Wolseley, dat hem gebruikte in de Hornet en er voldoende over had om andere partijen te voorzien. MG streefde naar een krachtigere motor dan de viercilinder in de catalogus en heeft tijd willen besparen door niet zelf een zescilinder te ontwikkelen maar er een in te kopen. De ingegoten naam ‘Wolseley’ wordt gecamoufleerd door de stalen afdekplaten die MG op beide flanken van het motorblok monteerde. Wellicht zitten die daar dus niet alleen om de boel er netjes en strak uit te laten zien.
De Stiles van Dick en Jacqueline heeft chassisnummer F1361, en is op 30 juni 1932 in Abingdon gebouwd als een rollend chassis, compleet met radiateur en grille, motor en versnellingsbak, motorkap, stuurwiel plus stuurhuis en het complete dasboard. Een goede maand na de voltooiing, op 29 juli, is het rollende chassis van de F1361 afgeleverd bij University Motors, en op 11 augustus is de auto officieel geregistreerd met kenteken GY8335.
Niet heel de levensloop van de F1361 is bekend, maar voor Dick en Jacqueline is hij begonnen in 1995, toen de auto door hun vriend Teun Hoogmoed werd gevonden in Engeland. Dick: “De auto was al 35 jaar niet meer op de weg geweest en was in een erbarmelijke toestand. Theun heeft hem toch gekocht, hij wist dat het een heel zeldzame auto was, en wilde hem per sé hebben. Hij heeft daarna veel originele ontbrekende onderdelen gezocht en gevonden. Hij is zelfs naar Amerika gegaan om een andere Stiles te bekijken zodat hij die van hem op de juiste manier en zo origineel mogelijk kon restaureren.”
Jacqueline vult aan: “Theun heeft het houten frame dat de carrosserie ondersteunt zelf helemaal nieuw gebouwd. Dat is hem heel goed afgegaan, hij was botenbouwer van beroep. Samen met zijn plaatwerker Paul Stalenberg heeft hij de aluminium carrosserie opnieuw gemaakt en ook de stalen spatborden. Theun was ook al aan het chassis begonnen, maar is in de 2010 helaas overleden – veel te vroeg. Heel jammer dat hij de auto nooit in voltooide staat heeft mogen zien.”
Een aantal jaren daarna hebben de Bronkies de Stiles over mogen nemen van Theun’s weduwe Anneke en zoon René. “Op 11 februari 2017 stond hij bij ons in zijn nieuwe stal en konden we beginnen met het voltooien van de restauratie, met maximale perfectie en originaliteit als hoofddoel”, vertelt Dick. “Een van de grootste en belangrijkste operaties was het monteren en exact passend maken van de aluminium carrosserie op het houten frame. Theun’s plaatwerker Paul Stalenberg is met Theun’s zoon René naar onze garage gekomen om samen met onze zonen, Jeroen en Stefan, die klus te klaren, wat in één dag is gelukt!”
‘In 2017 konden we beginnen met het voltooien van de restauratie, met maximale perfectie en originaliteit als hoofddoel’
Het chassis, de motor en de ENV versnellingsbak zijn door Dick zelf gerestaureerd en gereviseerd. Hij werkt in zijn vrije tijd altijd aan MG’s in de hobbyschuur, waar alles om dat geliefde Britse merk draait. “Ik heb de krukas, drijfstangen en zuigers gebalanceerd, en de oliedrukleiding een modificatie gegeven zodat het achterste lager een betere smering krijgt. De cilinderkop heb ik voorzien van klepzetels waarin de kleppen op maat zijn geslepen en de nokkenas is vervangen door een nieuwe en betere versie. De in- en uitlaatpoorten heb ik beter gemaakt, zodat in- en uitlaatspruitstuk mooier aansluiten voor een betere afdichting. De twee carburateurs, van SU, hebben de maat van 11/8 inch, dat is een tuning modificatie uit de jaren ’30, de normale diameter was 1 inch”, vertelt Dick.
Toen alles klaar was, moest de kleur van de lak gekozen worden. Jacqueline: “We hebben de originele kleur teruggevonden op enkele oude onderdelen, dat was een licht groengrijs. Daar waren we niet helemaal blij mee, we vonden het saai. We hebben hem gewijzigd naar een wat frissere en meer sprankelende tint, door hem iets meer blauw te maken. Nu heeft hij een kleur waarmee we blij zijn – en we hebben niet het gevoel dat we de historie geweld hebben aangedaan. Je moet weten dat er qua kleur heel veel mogelijk was bij Stiles. We hebben een originele brochure gevonden, uit 1932, en daarin staat dat auto afgeleverd kon worden met een van de vijf basis kleurencombinaties, maar tegen een meerprijs van £ 5,00 mocht je zelf een kleur kiezen en als je daar £ 2,– aan toevoegde mocht je ook de bekleding aanpassen. De basisprijs van de auto zelf was overigens £ 245.”
Ze vervolgt: “De rode kleur van het leer en de wielen was overigens al door Theun gekozen. Hij had de bank en dickey seat in Engeland met origineel rood leer van Connolly laten bekleden. De kap, zijramen, tonneau, deurpanelen en vloerbedekking zijn door Marcel Kuipers gemaakt, ook in rood. Dat hoort zo, zo leverde Stiles al zijn MG’s, met dezelfde kleur voor de wielen, de kap en het interieur. Uit de brochure blijkt ook dat je de plek van het reservewiel kon kiezen: op de achterkant of links aan de zijkant. Je kon zelfs voor twee wielen kiezen, aan beide zijkanten.”
Het tweetal weet nog precies op welke dag ze de eerste meters met de Stiles hebben afgelegd. Dat was in 2020, op zaterdag 23 mei. Zoon Jeroen zat aan het stuur, zoon Stefan ernaast en vader Dick in de …., dickey seat. What’s in a name? Op 23 mei is de MG in Rijen door de RDW gekeurd en heeft hij kenteken DZ-97-22 gekregen, dat er in Britse stijl op zit, met ouderwets gegoten nummerplaten.
Inmiddels is de Stiles terug naar zijn vaderland geweest, naar de grote viering van 100 jaar MG, op de aanhangwagen achter de Magnette, die speciaal voor het zwaardere werk met de 1,8-liter motor van de MGB is uitgerust. De Stiles stond daar in de MG100 Timeline mooi te zijn, en is ook daar in de prijzen gevallen. Dus inmiddels staat er drie kronen op het werk dat vooral een familieproject is geweest. Dick heeft het leeuwendeel verricht, maar zonder Jacqueline als stuwende kracht en de bijdragen van zonen Jeroen en Stefan en vele anderen was hij nooit zo mooi geweest als hij nu is. Zoon Jeroen is horlogemaker bij Van der Klaauw – hij weet dus wat mooi precisiewerk is – en heeft speciaal voor de Stiles een ornament gemaakt dat op de radiateur prijkt. Het geeft perfect weer waarvoor de zescilinder MG is gemaakt: fast forward. In stijl!
