Dit verhaal over een hele mooie Peugeot dateert uit de tijd dat deze rubriek nog als Octane Auto’s (2019) werd gepubliceerd.
‘Zijn opa kocht, op hoge leeftijd, een van de laatst geproduceerde exemplaren van de Peugeot 604 GTI. Als een van de eerste passagiers zat Maarten Blekxtoon bij zijn opa in de auto. Hij raakte op slag verliefd en is vijftien jaar later de gelukkige tweede eigenaar geworden.
“Mijn opa was een echte automan, in hart en nieren. Hij had een lichamelijke beperking waardoor hij niet kon sporten. Hierdoor zijn auto’s voor hem een soort compenserende hobby geworden. Zodra hij een nieuwe auto had gekocht, stond hij alweer in de showroom om te bekijken wat zijn volgende aanschaf zou zijn. Hij was een echte liefhebber van Jaguar, hetgeen resulteerde in een opeenvolging van Jaguars XJ6 voor de deur van zijn rijtjeshuis. Voor mijn oma heeft hij ook altijd bijzondere auto’s gekocht, zoals een DAF Marathon en een Triumph Dolomite Sprint. Door de marktintroductie van de Peugeot 604 in 1977 wankelde zijn liefde voor het merk Jaguar. Hij vertelde mij dat hij de Peugeot zo mooi vond dat zijn volgende auto weleens een 604 zou kunnen worden. Toch heeft het nog zeven jaar en twee nieuwe Jaguars geduurd voordat hij tot actie overging. Waarschijnlijk was het bericht dat de Peugeot 604 binnenkort uit productie zou worden genomen voor hem de aanleiding tot de uiteindelijke aanschaf.
Het werd de Peugeot 604 GTI, in de kleur Gris Fumée Metallique, met stoffen bekleding en een elektrisch schuifdak. Met de 604 wilde Peugeot in het segment van de grote en luxe reisauto’s de rijders van een Mercedes en BMW tot overstappen verleiden. Eigenlijk vind ik de GTI-badge een beetje misplaatst op deze auto. Ik denk dat Peugeot een marketingtrucje nodig had om de laatste voorraad van dit toch wel mislukte model te verkopen. De motor is de bekende PRV V6 die onder meer ook werd toegepast in de Renault Alpine, Volvo 264 en DeLorean DMC. De inhoud werd voor de GTI vergroot naar 2.849 cm3, waarmee de zescilinder een vermogen van 155 pk kreeg. Het gaf de 1.450 kg zware sedan een top van 185 km/h. Dat klinkt helemaal niet zo slecht, maar de uitvoering met automatische transmissie heeft een acceleratie van 11,8 seconden en dat maakt het niet echt een sportsedan. Hij rijdt heerlijk en heeft best wel pit, maar het is zeker geen GTI.
” Ik heb de auto in bezit gekregen omdat ik inmiddels een echte autofreak was geworden en omdat ik samen met mijn opa van de auto genoten had. ”
Toen mijn opa was overleden, dreigde de Peugeot verkocht te worden, maar mijn moeder trok net op tijd aan de bel om dat te voorkomen. Ik heb de auto in bezit gekregen omdat ik inmiddels een echte autofreak was geworden en omdat ik samen met mijn opa van de auto genoten had. Bij het ophalen van de Peugeot uit de parkeerkelder, bleek dat de auto vijf jaar had stilgestaan. Er stond 73.000 km op de teller. Bij de eerste APK werd de 604 afgekeurd. De schotels van de veerpoten waren doorgerot en bij gebrek aan vervangingsexemplaren heb ik toen veerpoten van de Peugeot 505 gemonteerd. Hierdoor stond de auto een beetje doorgezakt en scheef. Later heb ik zeer goed gerestaureerde veerpoten kunnen krijgen die veel beter zijn dan de originele en nu staat hij letterlijk weer recht op zijn poten.
Het plaatwerk was ook op enkele plekken doorgeroest. De slechte stukken zijn vervangen en opnieuw gespoten. Bij het schuren en spuiten is er goed op gelet de sinaasappelstructuur van de originele lak te benaderen, waardoor de reparaties nu nauwelijks meer zichtbaar zijn. Toen ik de parkeerplaats van het schadebedrijf, tevens Peugeot-dealer, opreed, liep de hele zaak uit om deze zeldzame Peugeot te bekijken. Ik denk dat er nu in Nederland nog een stuk of twintig 604’s rondrijden.
Mijn opa heeft bij de aankoop enkele aanpassingen laten doen om de auto voor hem beter bestuurbaar te maken. Zo zijn de pedalen verlaagd in een speciaal uitgespaard compartiment in de bodem en is de stuurwielnaaf verlengd. Hierdoor kan ik heerlijk wegzakken in de grote fauteuils, met mijn benen gestrekt terwijl het stuur toch nog dicht genoeg op mijn lichaam staat. Het gemis van airconditioning wordt goedgemaakt door het elektrische schuifdak. Jaren geleden ben ik met de 604 naar Frankrijk gereden waardoor ik ervaren heb dat het nog steeds een zeer comfortabele reisauto is. Een goede vriend heeft de injectiemotor perfect afgesteld en hierdoor is het verbruik redelijk te noemen. Aan de voorzijde van auto valt het de purist misschien op dat de richtingaanwijzers niet origineel zijn. De gemonteerde witte exemplaren staan echter veel strakker dan de oranje clignoteurs die af fabriek geleverd werden. Ik heb de originele exemplaren nog wel bewaard.
Tijdens de trip naar Frankrijk ben ik een paar keer erg nerveus geworden toen bleek dat er tijdens het parkeren afwisselend benzine, olie en water onder de auto lag. Gelukkig bleek het nooit van de Peugeot afkomstig te zijn. Het enige probleem dat ik heb is dat de motor soms niet meer aanslaat na een kwartiertje stilstand. Met enig geduld en herhaald proberen slaat de motor altijd wel weer aan. Het euvel bevindt zich ergens tussen de contactsleutel en de startmotor en het wordt nog wel een klusje om dat te verhelpen.
Naast de Peugeot heb ik een aantal Volvo 850GLT’s, omdat ik nu eenmaal van vierkante sedans hou. Sinds kort staat de Peugeot in de garage naast mijn huis waardoor ik er veel vaker dan voorheen gebruik van maak. Ik geniet van elk detail, zoals het ‘604’-embleem midden op het dashboard, in de vorm van het typerende Peugeot front met boos kijkende voorlampen. Toen mijn oma een keer met mij mee reedt, stapte ze met een grote vanzelfsprekendheid in de auto die ze natuurlijk nog goed kende. Ze ging zitten en het eerste wat ze deed was haar handtas ophangen aan het daartoe bestemde haakje bij haar voeten. Een detail dat ik tot dan toe gemist had.
Vol trots heb ik de 604 op het gras voor Paleis Soestdijk (Octane Concours 2019) neergezet, als deelnemer aan het Nationaal Concours. Het was erg leuk om veel positieve reacties te krijgen van andere autoliefhebbers. In gedachten draag ik de prijs die ik daar gewonnen heb op aan de eerste eigenaar van de auto, mijn opa.”
