Als je achternaam Muntz is en je ontdekt als jonge autoliefhebber dat er daadwerkelijk een automerk in Amerika bestond met dezelfde naam, dan kan er zomaar een onbedwingbare behoefte ontstaan om er een te bezitten. Dat lukte Frank Muntz pas na 37 jaar.
“Op Sinterklaasavond in 1986 was ik 20 jaar oud toen ik van mijn broer Rob een boek over Amerikaanse droomauto’s uit de jaren ’50 kreeg. Op zoek naar een passend cadeau met surprise was hij langs De Slegte gelopen en had in een impuls dat boek meegenomen. Als klein kind had ik al een fascinatie voor Amerikaanse auto’s, vooral die met vleugels, en ik dook meteen in het prachtige boek. Tot mijn grote verbazing kwam ik het merk Muntz tegen, een automerk gelijk aan mijn achternaam! De hele familie was in rep en roer en voor mij was het liefde op het eerste gezicht.”
Het verhaal van de Muntz Car Company uit Glendale Californië vangt begin jaren ’50 aan als Earl ‘Madman’ Muntz zich laat strikken door Frank Kurtis, die zijn eigen autofabriek onder de naam Kurtis Kraft was gestart. Nadat Kurtis niet meer dan 36 auto’s had verkocht, besloot hij in 1951 de licentie voor de productie van de auto’s aan Muntz te gunnen.
Het model kreeg de naam Muntz Jet en de carrosserie werd vergroot tot vierzits-configuratie en de Ford motor moest plaatsmaken voor een Cadillac V8. In een later stadium koos het merk voor een Lincoln V8. Muntz bouwde de auto’s eerst in Glendale maar verhuisde al snel naar een nieuwe fabriek in Illinois. De aluminium carrosserie en het glasvezel dak werden door de fabriek zelf gemaakt, maar veel andere onderdelen kwamen van derden. Het feit dat Muntz geld moest toeleggen op elke geproduceerde auto, leidde ertoe dat, na 400 auto’s, het bedrijf al in 1954 de poorten moest sluiten.
“Voor mij was het bezitten van een Muntz Jet een belangrijke missie en toen ik 23 was kwam ik erachter dat er een Muntz te koop stond in Nederland. Vanzelfsprekend ben ik op pad gegaan naar Mill in Brabant, waar een mooi rood exemplaar op mij stond te wachten. De vraagprijs was 50.000 gulden en dat was op dat moment onbereikbaar voor mij. Maar ik was al de koning te rijk om met een Muntz op de foto te kunnen en accepteerde dat het maximaal haalbare was op dat moment.
De obsessie voor de Muntz liet mij niet los en toen mijn dochtertje Constance haar eerste loopautootje kreeg kon ik het niet laten om er een Muntz Jet sticker op de plakken. Een paar maanden geleden werd ik getipt door Nathan Muntz, een Amerikaan die ken via de Muntz Jet Facebook groep. Hij vertelde me dat er een Muntz te koop stond in de Verenigde Staten en ik bedacht me geen moment en hing meteen aan de lijn met de verkoper. De deal werd gesloten op basis van de foto’s die ik had gekregen en toen moest ik gaan uitzoeken hoe ik de auto naar Nederland kon krijgen.
‘Ik heb de auto ongezien gekocht. De verkoper vond het natuurlijk prachtig dat de auto bij een naamgenoot terecht kwam.’
De volgende dag echter ging de telefoon en ik kreeg de man uit Mill aan de lijn. Bij hem had ik voor het eerst in een Muntz gezeten en ik had hem recent een mailtje gestuurd of hij nog iets wist van die auto van toen; zou hij wellicht ergens te koop staan of wist hij waar de auto was?
Verkoper Wim herinnerde zich nog wel dat er toen een Muntz naar een Muntz was komen kijken en hij wist ook nog dat hij de auto later aan een Nederlander had verkocht. Maar de naam van deze man was hij kwijt. Toen heb ik maar eens gegoogled op ‘Muntz’ en tot mijn verbazing zag ik een advertentie van een lichtblauwe Muntz Jet, die nog maar een paar dagen te koop stond. In een telefoongesprek kwamen we een prijs overeen en heb ik de auto ongezien gekocht. De verkoper vond het natuurlijk prachtig dat de auto bij een naamgenoot terecht kwam. Gelukkig kon ik de begripvolle Amerikaan nog afbellen.
De auto moet gerestaureerd worden en voor mij was het al snel duidelijk dat Bas Jansen in Wesepe het bedrijf is waar de Jet thuishoort. Een perfecte locatie en een heel enthousiast team van vakmensen. Hij gaat helemaal uit elkaar en misschien duurt het nog wel een jaar voordat ik er echt van kan gaan genieten. Maar na 37 jaar geduld maakt dat laatste jaar ook niet meer uit. Ik ben een gelukkig man!”
Frank heeft met ons afgesproken dat hij ons op de hoogte houdt van de voortgang van de restauratie. Als de auto klaar is, gaan wij er graag mee op pad, voor een uitgebreide reportage over dit vergeten merk en model.
