We weten het allemaal, Ferrari en autosport zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Enzo maakte raceauto’s en GT’s die zich zowel op de openbare weg als op circuits thuis voelden. Als privépersoon kon je onmiddellijk aan de bak met je 250 GT SWB, GTO of LM. Later werd dat wat minder vanzelfsprekend met de auto’s die Maranello voor de openbare weg bouwde, daarom besloot Ferrari in 1993 zelf een raceserie op touw te zetten waarin enthousiaste privérijders het tegen elkaar konden opnemen. Dat was de 348 Challenge waarvoor Ferrari de strijdwagen leverde, een rappere versie van de 348 TB. Dat mes sneed aan twee kanten, de privérijders waren blij en Maranello benadrukte dat het nog altijd straatauto’s bouwde die op een circuit hun mannetje konden staan. De 348 Challenge was relatief licht gewijzigd, hij had 320 pk, een ander uitlaatsysteem, krachtigere remmen, specifieke luchtinlaten en stond op slicks.
Het laatste seizoen voor de 348 Challenge was 1995, waarin hij gezelschap kreeg van de superieure F355 Challenge. Deze werd op zijn beurt in 2000 opgevolgd door de Ferrari 360 Challenge, die de hoofdrol heeft op deze pagina’s. Deze was gebaseerd op de 360 Modena en was veel ingrijpender onder handen genomen om nog meer snelheid en sensatie te bieden dan zijn voorgangers, het waren pure raceauto’s met een V8 die maar wat graag door huilde naar 9000 toeren en 410 pk leverde. De 360 Challenge werd volledig in Maranello gebouwd, het is dus een echte fabrieksracer, anders dan de F355 Challenge. Als je die wilde moest je eerst een F355 aanschaffen en vervolgens een Challenge-kit bij een dealer laten inbouwen.
Het interieur van de 360 Challenge is totaal uitgekleed en als je erin zit, zie je overal zwartgeverfd naakt metaal en kun je het laswerk van Ferrari’s ambachtslieden van nabij bewonderen. De normale boordinstrumenten zijn verruild voor een schermpje waarop je allerlei info kunt oproepen die tijdens een race belangrijk is; dat zijn vooral het toerental en de temperaturen. Verder is letterlijk alles overboord gegooid dat je in raceauto liever kwijt dan rijk bent: de airbags, geluiddempende materialen, handrem, geluidsinstallatie, de elektrische bediende ramen en de deursloten. Het zitmeubilair heeft plaatsgemaakt voor racestoeltjes en er zijn racegordels en een rolkooi gemonteerd. De zijruiten zijn van plexiglas en de motorkap en het ‘kofferdeksel’ van carbon, evenals de binnenste deurplaten.
De Challenge is ook voorzien van een lichter en vrijer uitademend uitlaatsysteem, waardoor de 3,6-liter V8 een pk of tien meer levert dan standaard. Dat de gewichtsbesparing fors is, zal geen verrassing geen. De 360 Challenge brengt (leeg) 1170 kilo op de schaal, 230 minder dan de 1400 kilo die Ferrari indertijd voor de 360 Modena opgaf. Zijn veel grotere talent voor snelheid komt dan ook niet door die 10 pk méér, maar voornamelijk door dat veel lagere gewicht. Hij is in staat in 4,0 seconden van 0 naar 100 te sprinten, een halve seconde sneller dan een standaard 360 Modena. De topsnelheid ligt boven de 300 km/h. Uiteraard zijn vering, demping en wielgeometrie afgestemd op het circuit, door de specialisten van Ferrari.
Je hoeft maar luttele kilometers te rijden om bevestigd te krijgen wat je ogen al gezien hebben, de 360 Challenge is een pure raceauto, zo puur als een raceauto maar kan zijn. En up-to-date ook, de eigenaar heeft hem laten aanpassen aan de jongste eisen van de autosport: de tanks zijn vernieuwd en de stoelen, rolkooi, het geïntegreerde blussysteem en de gordels voldoen aan de specificaties van nu.
Het meest opvallende is dat er Nederlandse kentekenplaten opzitten – en dat is geen show! Deze 360 Challenge is in Nederland geregistreerd en je kunt er dagelijks mee naar je werk als je dat zou willen. Er zijn maar heel weinig machines als deze op de wereld die zich zonder meer in het verkeer mogen begeven.
Niet alleen de soundtrack is adembenemend, ook de orkaankracht waarmee de omgeving op je afstormt is dat
Rijden met de 360 Challenge is even acclimatiseren, alles om je heen maakt duidelijk wat de essentie van deze auto is, zonder concessies. Hij reageert onmiddellijk op elke input, is prikkelend rauw en stimulerend direct, en hij is tegelijkertijd heel beheersbaar, daar hoef je geen zorgen over te hebben.
Het driespaaks racestuur ligt perfect in je handen, met daaraan gekoppeld de grote schakelflippers van de geautomatiseerde F1 versnellingsbak. Sommigen zullen wellicht een handbak prefereren om een intensiever contact met de techniek te hebben, maar de F1-transmissie is de betere keuze als je met deze Ferrari de limieten op wilt zoeken – dan doe je er goed aan je handen permanent aan het stuur te hebben. Bovendien, sneller schakelen dan die transmissie lukt je toch niet en het is een ervaring op zich om hem zijn werk te laten doen. Tot 7.000 toeren schakelt de automaat relatief zacht, maar boven die grens komt de Challenge echt tot leven. Dan schakelt hij messcherp, met heftige klappen die je direct laten voelen dat je in een racewagen zit. Bij het terugschakelen krijg je een toefje tussengas alsof je een heel-and-toe meester bent. En dan het geluid: zodra de V8 zijn longen opent, hoor je niet zomaar een motor brullen, maar een symfonie van acht cilinders die herinneren aan de Formule 1 van jaren geleden. Doortrekken helemaal tot aan 9000 toeren is een zeldzame ervaring, kippenvel! En ook bewondering, want de V8 klinkt dan nog zo zuiver, alsof er nog gerust een flink pak toeren bij mag.
Niet alleen de soundtrack is adembenemend, ook de orkaankracht waarmee de omgeving op je afstormt is dat. Dank aan de weergoden voor een lange strook droog asfalt waar er even gas gegeven kon worden.
De besturing is uitmuntend. Als je de bocht induikt, lijkt de 360 Challenge rechtstreeks naar de apex te snijden, zonder enige hints van onderstuur. Bij het uitkomen van de bocht laat het Traction Control Systeem net genoeg wielspin toe voor een kleine drift, maar grijpt discreet in als het te spannend wordt. Het TCS kun je volledig uitschakelen voor een onverdunde race-ervaring. Of je dan sneller bent? Dat is twijfelachtig, maar het is onmiskenbaar sensationeler – en duur als het fout gaat. De remmen van de 360 Challenge zijn uiteraard van Brembo. Met afmetingen van 36 centimeter voor en 33 achter is het stopvermogen indrukwekkend.
De auto is eigendom van een Nederlandse verzamelaar. De opvallende Ferrari was een beetje een koekoeksjong binnen zijn collectie van verder alleen maar totaal zwarte auto’s, die hij Dark Rush heeft gedoopt. Plaatsgebrek heeft tot een uitdunning gedwongen, reden waarom de 360 Challenge binnenkort bij The Collectables (The Collectables: van, voor & door autoliefhebbers) wordt geveild, net zoals met de 911 GT3, BMW M3 en Bentley Supersport uit de collectie is gebeurd.
Als je een geregelde deelnemer aan trackdays bent, is dit gekentekende exemplaar een extra aantrekkelijke optie, omdat je geen aanhanger nodig hebt, je kunt gewoon over de weg naar de piste. Zelfs naar de Nordschleife want ondanks de afwezigheid van geluidsisolatie is de Challenge heel goed te hebben op de snelweg. Bij zo’n 120 á 130 km/h draait de V8 niet veel toeren en is de geluidsdruk in de cabine alleszins aanvaardbaar.
Bij zo’n 120 á 130 km/h draait de V8 niet veel toeren en is het geluid in de cabine alleszins aanvaardbaar
Ferrari heeft ook een 360 Challenge Stradale gebouwd, een speciale versie van de 360 Modena voor de openbare weg, maar meer racy dan standaard. Ferrari heeft deze in 2004 geïntroduceerd en heeft er uiteindelijk zo’n 1300 van gebouwd, de geleerden zijn het niet eens over het exacte aantal.
De Challenge Stradale is 110 kilo lichter dan de Modena en 25 pk sterker, en hij is ook geschikt voor trackdays en uitspattingen op de Ring. Hij is echter niet sneller dan de nog veel lichtere Challenge, doordat hij minder rigoureus is uitgekleed en circuitgebruik bij de ontwikkeling niet dezelfde prioriteit heeft gehad. De prijzen van de indertijd 234.000 euro kostende Stradale zijn in de loop der jaren fors gestegen, ze overschrijden inmiddels de vier ton. De aanzienlijk zeldzamere 360 Challenge – oplage 300 stuks – lijkt een betere optie, want de prijzen daarvan zijn een stuk vriendelijker. Ze liggen zelfs beneden de nieuwprijs van toen. Maar helaas, een 360 Challenge is nu eenmaal een raceauto waarmee je niet de weg op mag. Maar er zijn uitzonderingen….
TEKST Ton Roks / FOTOGRAFIE Luuk van Kaathoven