Bij Stam Renault in Amersfoort staan in de showroom de drie klassieke Renaults van Jan-Willem de Rijke te pronken, waaronder de ‘hoofdpersoon’ van dit verhaal, een Renault 12 Gordini uit 1972.
“Al vanaf 1989 ben ik werkzaam geweest voor Renault, in diverse functies bij meerdere dealers en ook bij de importeur. Je kunt dus zeker stellen dat het Renault-bloed bij mij door de aderen stroomt. Dat is niet helemaal vanzelfsprekend, want ik kom uit een echte Ford-familie. Mijn vader kocht zijn Taunussen en Sierra’s bij de lokale dealer en ik weet nog dat de koppeling van de Sierra zo onverwacht pakte dat ik altijd moeite had om er gedoseerd mee weg te rijden. In mijn jeugd werkte ik als zaterdaghulp bij Peugeot-dealer Bovee – toen nog aan de Berkenweg in Amersfoort – en na het overreden van de heer Stam van de Renault-dealer aan het Vondelplein in de stad kon ik daar mijn IVA-stage doorbrengen. Sindsdien werk ik dus voor en met het Franse merk.”
‘ De R17 is in mijn beleving de mooiste auto die Renault ooit heeft gemaakt en ook een van de meest ondergewaardeerde modellen van dit merk ‘
“Toen ik al snel voldoende middelen had om over een eigen auto na te denken stond de Ford die iedereen in die tijd wilde hebben bovenaan mijn wensenlijstje, namelijk de Capri! Maar als werknemer bij Renault was dat niet slim en toen ik zag dat Renault in de jaren ’70 een vergelijkbare coupé op de markt had gebracht, de R17, was ik verkocht. In mijn beleving is dit ‘de mooiste auto die Renault ooit heeft gemaakt’ en tot voor kort ook een van de meest ondergewaardeerde modellen van dit merk.”
“Als tegenhanger van de andere geweldige coupés uit die jaren, zoals de Ford Capri, Opel Manta, Mitsubishi Cressida en de Toyota Celica, probeerde Renault zijn R17 aan een andere doelgroep te verkopen en voor een forse prijs. Doktoren, notarissen en advocaten waren de kopers die Renault in het vizier had. Een Renault 17 met een viercilinder 1,6-liter motor kostte in die tijd net zoveel als een dikke Ford Capri V6. Niet verwonderlijk dus dat de auto hierdoor minder bekend, minder geliefd en dus ook zeldzamer is gebleven. Dat is nu precies het aspect dat hem heel erg aantrekkelijk maakt, hetgeen bevestigd lijkt te worden door de onlangs onthulde ‘Renault 17 Electric Restomod by Ora Ïto’. Dit prachtige ontwerp zet de bijna vergeten beauty weer volop in de schijnwerpers en ik hoop dat Renault besluit om tot productie over te gaan.”
“De groene projectauto is mijn meest exclusieve Renault. Het is een Renault 17 Gordini Découvrable uit 1974 met fabricagenummer 32. Er zijn slechts 1138 stuks van deze auto gebouwd en mijn exemplaar is een te lang durend restauratieproject – ik ben de auto tot op het laatste schroefje nieuw aan het opbouwen. Met schijfremmen rondom, een 1,6-liter injectiemotor, elektrisch bedienbare ramen en een vouwdak was dit 50 jaar geleden al een heel moderne auto. Het is er wel een die je ‘Gordinisé’ zou kunnen noemen omdat Renault het label Gordini vanaf toen ook als puur marketinglabel is gaan inzetten, net als later met de Twingo. Deze term wordt nu ook wel gebezigd door mensen die een op het oog echte Gordini als ‘replica’ beoordelen.
Mijn R17 vond ik in Frankrijk in deplorabele toestand, maar ik zag mogelijkheden om hem een nieuw leven te geven. Daartoe kocht ik nog een Renault 17, namelijk de gele TS Injection, om als donor de benodigde onderdelen af te staan aan de groene. Maar hij bleek veel te mooi om te slopen en dus heb ik besloten om deze auto niet te restaureren, maar wel aan het rijden te krijgen zodat ik er komend voorjaar van kan genieten. De 1565 cm3 injectiemotor levert 108 pk en de auto heeft unieke kenmerken, zoals het versimpelde Renault ‘wiebertje’ op de neus.
Een verhaal op zich, want door een rechtszaak met een Engels bedrijf, dat het simpele ruitje had beschermd, gekanteld als logo, moest Renault het eigen beeldmerk al snel opnieuw aanpassen en dus is dit ontwerp maar kort op Renault’s terechtgekomen.”
‘ De vraag die ik veel krijg is ‘Is het wel een echte?’ en die kan ik volmondig met ‘ja’ beantwoorden ‘
“Maar dan mijn R12. In 1970 werd de Renault 12 Gordini geïntroduceerd als opvolger van de iconische Renault 8 Gordini. Er zijn slechts 5000 exemplaren gebouwd tussen 1970 en 1974, maar toch herkent elke autoliefhebber deze auto als iets bijzonders. Mijn exemplaar is afkomstig uit Zwitserland waar de vorige eigenaar een Renault-dealer was. Hij heeft hem in december 1972 aan een klant geleverd en toen de auto na enkele jaren werd ingeruild heeft hij de R12 zelf gehouden. De auto is een keer overgespoten in de originele kleur Bleu de France/418, maar verder is hij nog exact zoals hij de fabriek verlaten heeft. Het is de meest complete uitvoering, precies zoals in de folder uit die tijd! Dus met de verchroomde bumpers, verchroomde accenten rondom, de luxe ‘skai’ stoelen uit de Renault 12 TL én de optionele hoofdsteunen voor.”
“De vraag die ik veel krijg is ‘Is het wel een echte?’ en die kan ik volmondig met ‘ja’ beantwoorden. De kenner ziet dat meteen aan de positie van de tankdop want die zit niet, zoals bij elke andere Renault 12, naast de kentekenplaat achter op de auto, maar op de linker zijkant. De Gordini heeft namelijk een 89 liter (!) grote benzinetank achter de achteras. Dit was nodig om de auto in balans te brengen; de zware motor ligt namelijk wel erg ver voorin de auto en voor een sportieve auto zou dat een ongewenst rijgedrag geven. De motor is indrukwekkend. Een 1565 cm3 motor, bekend uit de Renault 16 TS, voorzien van twee dubbele Webers wat tot een vermogen van 127 pk leidt. De topsnelheid van deze voorwiel aangedreven Renault is 185 km/h wat serieus hoog is voor die tijd. Omdat Renault de ‘12’ ook competitief wilde inzetten was de auto rondom voorzien van schijfremmen. Als pietje precies ben ik alle details op de auto langsgegaan en zo kwam ik erachter dat de omlijsting van de achterlichten links en rechts afwijkend was. Om ook links een verchroomd randje om de unit te krijgen heb ik wel stad en land moeten afzoeken, maar nu is dat puntje ook weer naar mijn zin.”
“Het is nog steeds is het een feestje om met de ‘12’ te rijden. Het vermogen is ruim voldoende om mee te komen met het verkeer en de achterwielophanging zorgt ervoor dat de achterwielen een beetje ‘meesturen’ in de bochten, waardoor ritjes in de Ardennen je het gevoel geven dat je een echte coureur bent.”
“Ik hoop dat ik ook weer tijd en middelen ter beschikking krijg om de groene R17 af te bouwen want dat verdient die auto echt. Mijn liefde voor het merk Renault is ongewijzigd en ook vandaag de dag vind ik dat het merk goede dingen doet. De Clio is natuurlijk een succesnummer en omdat Stam Renault 75 jaar bestaat hebben we een mooie STAM Limité 75 uitvoering gemaakt met als leuk detail het oude Renault logo op de flanken. Maar ook de Mégane en Symbioz zijn modellen die mij echt aanspreken en die als echte Renault’s herkenbaar zijn. Maar als de Renault 17 conceptauto in productie gaat, dan sta ik vooraan om als eerste op de bestellijst te komen. Wie weet?”
