Man & Machine, Opel Monza (A1) 2.8 S (1978), Nico Hobma | Foto’s en tekst Frank Goedhart
Op de Internationale Automobil Aussstellung Frankfurt in september 1977 onthulde Opel tegelijkertijd twee nieuwe topmodellen, de Senator en de Monza. Ruim een jaar na die introductie verkocht Opel-dealer ZAM Zeist een WeissGold-metalliek Monza A1 2.8 S aan een dame in Doorn en 38 jaar later werd Nico Hobma de gelukkige eigenaar van deze zescilinder coupé.
Inmiddels is de Monza alweer zeven jaar in bezit van Nico, die naast deze volgens hem ‘ondergewaardeerde coupé’ ook nog een Lancia Thema i.e. Turbo (1986) en een Lancia Delta 1300 LX (1979) bezit. Binnenkort wordt de collectie aangevuld met een opvolger voor de Austin Montego GTI die hij onlangs verkocht heeft. Nico is een goed voorbeeld van de ‘seriële’ autoliefhebber en volgens hem hoeft er geen psychiater aan te pas te komen om uit te leggen waarom hij steeds weer op zoek gaat naar een opvolger of aanvulling voor zijn collectie. Tijdens een gesprek met hem in Amersfoort, waarbij we zijn Opel Monza op historische Nefkens Opel grond fotografeerden, probeert hij uit te leggen wat de ‘rode draad’ in zijn autoheden en -verleden is. Wat overigens maar gedeeltelijk lukt.
‘ Ik vind heel veel verschillende auto’s leuk en kan me vaak simpelweg niet bedwingen als de verliefdheid weer toeslaat ‘
“Een rode draad in mijn autobezit? Dat is lastig te beantwoorden, want ik ben opgegroeid met Volkswagens en heb vooral een zwak voor de Passat, maar de Monza en de Lancia’s bevestigen die stelling natuurlijk niet. Ik vind heel veel verschillende auto’s leuk en kan me vaak simpelweg niet bedwingen als de verliefdheid weer toeslaat. Misschien moeten we even terugkijken naar mijn autoverleden, om te zien of er een lijn in te ontdekken valt?”
Zijn verleden met klassieke auto’s begon met – een veelgehoord cliché maar daarom niet minder waar – de auto van zijn ouders. Die reden in een Volkswagen Passat. De eerste klassieker van Nico, in 2010, was dan ook een Passat B1 die er goed uit zag, maar uiteindelijk zo verrot bleek dat er een 13 maanden durende restauratie voor nodig was om hem in topconditie te krijgen. “Naast de Passat had ik trouwens een Fiat Barchetta in een bijzondere groen/blauwe kleur, maar helaas is die na een aanrijding total loss afgevoerd.
Mijn dagelijkse auto in die tijd was een Lexus IS 200, ook een heerlijke auto. De opvolger van de Barchetta werd een NSU Ro 80 uit 1968, die er prachtig uitzag en zelfs nog de eerste motor had. Doordat al snel bleek dat de motor compressieproblemen had, heb ik hem ingeruild voor een hele goede, okergele Ro80. Het rijden in een Ro80 is echt een beleving. Het motorgeluid neemt af naarmate je meer snelheid opbouwt en het is een echte goed ontwikkelde ingenieursauto. Slim ontworpen en met Duits oog voor detail. Uiteindelijk heb ik de NSU na vijf jaar verkocht aan de eerste eigenaar!
Ik ben lid van EMW (Elk Merk Waardig) en dat verklaart wel een beetje mijn autokeuzes. Op mijn verlanglijstje staan auto’s die daar perfect bij passen, zoals een Datsun Bluebird, een Mazda 1500, een Fiat 130 Berlina, een Alfasud Sprint (met de eerste achterlichten) en een eerste serie Saab 9000. Auto’s die in heel goede staat zijn, ondergewaardeerd en met veel karakter. Als ik dan een auto gekocht heb, dan wil ik daar ook alles omheen compleet hebben, zoals testverslagen uit autotijdschriften, de folders en handboeken.”
We besluiten de zoektocht naar de rode draad maar even op te geven en ons te concentreren op zijn huidige verzameling nadat Nico heeft uitgelegd dat hij een Audi 80 met slechts 28.000 kilometer op de teller heeft gehad, maar bijvoorbeeld ook een Alfa Romeo Giulietta, Volkswagen Golf 2 Fire & Ice, Fiat Croma én een Daihatsu Charade (mét patrijspoort!) heeft gehad.
“De Lancia Thema Turbo is van de eerste serie, in bruin metalliek, met stoffen Zegna bekleding in het interieur. Voor mij perfect, want ik houd niet van leer en Alcantara is mooi maar zo gevoelig voor slijtage dat het al snel niet mooi meer is. Hij stond te koop bij Dijkstra Classic Cars & Youngtimers in Sexbierum en ik was meteen verkocht. Het is een stijlvolle sedan en met deze motor rijdt hij geweldig.
Over de aanschaf van de Delta heb ik wat langer gedaan. Toen ik in 2022 op Viva Italia een hele mooie beige Delta 1500 zag staan wist ik dat ik zo’n originele eerste serie wilde hebben. Er stond een exemplaar te koop op Sicilië, maar de communicatie verliep niet gladjes, daarna een auto in Rome overwogen, toen een donkerblauwe (Blue Lord) Delta in Florence, maar uiteindelijk kocht ik mijn huidige goudkleurige 1300 LX in Mantua, van een jonge vent. Het was zijn eerste auto en hij was monteur bij een Maserati-garage. Hij moest bij het afscheid bijna huilen en wilde eerst niet het originele kentekenbewijs meegeven. Tot op de dag van vandaag heb ik contact met hem en hij vraagt geregeld hoe het met zijn ‘Deltina’ gaat. Binnenkort komt hij naar Nederland om de auto terug te zien.
Als ik de sleutel van de goudkleurige Monza in handen heb gekregen nemen Nico en ik plaats op de brede met velours beklede zetels. Het kunststof van het dashboard en de deuren is lichtbruin en in de middenconsole ligt in de opbergvakjes een heus stukje lichtbruin tapijt. Nico legt uit dat er ook versies zijn met een compleet rood interieur en een luxe uitvoering met overvloedig houtfineer op de deuren. Het interieur is in perfecte staat.
‘Hij deint op een comfortabele manier over de verkeersdrempels van Amersfoort en even later parkeren we hem voor de voormalige showroom van Nefkens Opel’
Een mooi detail is de sticker links onderin op de voorruit met daarop de ‘EINFAHRTHINWEISE’, de maximale snelheid in de vierde versnelling voor de eerste 1000 kilometer en verder; ‘inrijden’ noemden we dat vroeger. In het dashboardkastje ligt het knalgele Euroservice boekje met de slogan ‘Opel, werkelijk goed’. In de voorruit is, heel modern, een antennedraad geïntegreerd, maar een krakend radiogeluid geeft aan dat er nog wat aan te verbeteren valt.
De driedeurs coupé heeft een 2,8-liter zescilinder met een vermogen van 140 pk, gekoppeld aan een handgeschakelde vierbak. De topsnelheid is 195 km/h en de acceleratie van 0 naar 100 km/h zou 10 seconden in beslag nemen. Bij het starten en wegrijden blijkt het een heel stille auto te zijn. Hij deint op een comfortabele manier over de verkeersdrempels van Amersfoort en even later parkeren we hem voor Nefkenspark, een appartementencomplex boven de voormalige showroom van Nefkens Opel, voor een fotosessie. De Opel trekt veel bekijks en een oude mevrouw die langsloopt herinnert zich nog dat er een grote Opel showroom op die locatie was gevestigd: “Wij konden toen niet zo’n dure auto betalen, maar wat is hij mooi”.
De eerste serie is naar onze smaak mooier oud geworden dan de facelift uit 1982. De hoekige koplampen, de verchroomde bumpers en stijlvolle lichtmetalen wielen staan hem goed, zeker in deze kleur. De Monza had als eerste auto ter wereld de rookglazen donkere achterlichtunits. Het interieur is comfortabel, het biedt voldoende ruimte aan vier volwassenen en onder de enorme achterklep passen veel koffers: op naar St.Moritz!
Nico verklaart nog eens zijn liefde voor de Monza: “Ik ben dol op grote Opel’s, en dit is zo’n stijlvolle auto. Elke keer als ik instap bedenk ik me weer hoe blij ik met de Monza ben. Hij is kwalitatief echt veel beter gebouwd dan de Lancia’s. Duitse degelijkheid die ervoor gezorgd heeft dat alles netjes recht en strak is gebleven en niets rammelt en hij heeft me in de afgelopen zeven jaar nooit laten staan.
Het onderhoud heb ik ondergebracht bij Autobedrijf Romijn in Renswoude. Dat zijn pragmatische mensen die snel en efficiënt alle kleine en grote dingen aan de Opel aanpakken. Ze hebben in 2017 een nieuwe versnellingsbak gemonteerd en hebben er ook voor gezorgd dat de forse schade werd hersteld die een achteropkomende Toyota Aygo had veroorzaakt, inclusief een nieuwe bumper en nieuw achterscherm die ze in België wisten te vinden.”
In totaal heeft Opel in negen jaar 43.812 Monza’s weten te verkopen. Dat was bij lange na niet genoeg om aan een opvolger te denken en daarmee is er een einde gekomen aan ‘de coupé voor de veeleisende sportieve rijder’!
